|
|
dag van plaats - naar plaats
|
|
|
|
1e dag Los Angeles - Palm Springs
|
|
|
|
Een korte bezoek aan de metropool Los Angeles. Dan volgt het eigen vervoer naar Palm Springs.
|
|
|
|
2e dag Palm Springs, Laughlin, Kingman
|
|
|
|
Naar het ophalen van de motor staat de dag in het teken van het verkennen van twee van de opzienbarste woestijngebieden in noordamerika. !
Naast Death Vally zijn de Joshua Tree NP en de Mojave Woestijn de meest bezochte woestijn landschappen.De Joshua Tree NP kun je vanuit Palm Springs het beste via de ingang Cottowood Springs bij Palm Springs benaderen. Net voor het bereiken van het stadje Amboy liegt aan de rechte kant van de weg een grote witte vlakte, de Brystol Dry Lake die alleen in de winter met water bedekt is.
Naar verlaten van de Mojave park zij het nog ca. 70 mijlen, dus maximaal 2.0 uur tot naar de gokstad Laughlin in Nevada.Tijd op je geluk te beproeven in een van de vele casino’s of een avondje doorzakken.
Laughlin’s groei begon in 1940' met een motel en bar die de gold and silver mijnwerkers en bouwvakkers van de Davis Dam verzorgden. Naar diens voltooiing verwaarloosden de gebouwen tot in 1964 de clubeigenaar Laughlin uit Las Vegas begon zijn eigen Vegas aan de Colorado River op te bouwen.
In Kingman is een bezoek aan de stichter van de historic route 66 association in het route 66 visitor center aanbevelenswaard.
|
|
|
|
3e dag Kingman – R66- Grand Canyon NP
|
|
|
|
Vanaf Kingman neemen de fans van de “motherroad” de originele Route 66 naar Peach Springs. Volgens sommige reizigers zou het eerste stuk van Ash Fork tot Seligman zich niet de moeite lonen.
“Na de caverns buigt de 66 weer af naar het zuiden richting Seligman, een ontzettend knus dorp langs R66.
In Williams gaat het op de Hwy-64 in richting Grand Canyon NP war net voor de park een hotel gereserveerd is. Hier zal niet als in Williams iedere avond voor de toeristen een “Gunfight” plaats vinden maar daarvoor kan men de zonsondergang aan de Canyon en een bezoek aan de IMAX-bioscope op het programma zetten.
De Grand Canyon die zich 435 kilometer door het hoge plateauland heeft gekerfd is hier aan de South Rim 1600 meter diep en vijftien kilometer breed.
|
|
|
|
4e dag Nat. Monument Valley – Moab trail
|
|
|
|
Vandaag staat de Gand Canyon op het programma die men ook met een vliegtuig of helicoptervlucht van boven kan verkennen. Op een andere plaats is over de Grand Caynon voor 30 miljoen dollar een groot glazen hoefijzer komen te hangen, genaamd de Skywalk. Maar tegenwoordig komen ieder jaar vijf miljoen mensen naar de klassieke uitzichtpunten de South en North Rim om een korte blik te werpen.
Om veel van het natuurwonder Grand Canyon de kunnen zien rijden wij op de Highway 64 over een afstand van ongeveer 20 mijl (East Rim Drive) met schitterende uitzichten voorbij de zuidelijke kant van de Canyons naar Desert View Point.
Daarna gaat het verder via Cameron en op de State-Highway 89 en vanaf Tuba City via de 160 en en 163 langs het stadje Kayenta naar het Monument Valley. De directe route naar Moab gaat door het Monument Valley met zijn Navajo Tribal park, langs Mexican Hat, het stadje Blanding met de Edge of the Cedars State Park en langs de Wilson Arch. Om aan bezienswaardigheden zoals de Natural Bridges NP, the rotsformaties van “The Needles” in de Canyonlands NP aandacht te besteden zou bij een rijtijd van ca. 6 uur onvoldoende tijd over blijven. Anders zou voor het uitgebreide traject van 320 mijl plus nog eens ca. 130 mijl met nog eens bijna 4 uur rijtijd zeker twee dagen moeten worden ingepland.
De US 163 tussen Kayenta en Mexican Hat loopt door Monument Valley waar van de grandioze, door de woestijn omringde rotsnaalden en monolieten al het decor zijn geweest van menige cowboyfilms en de Marlboro reclames. In het dal ligt het Navajo Tribal Park.Vanaf Mexican hat is de rode rotsomgeving ineens verdwenenkomt de begroeiing met struiken en bomen terug. Een mogelijk uitstapje naar de Natural Bridges NP kan via de hwy 162 gemaakt worden. Vergeleken met de Arches NP bij Moab is het geen must, maar zeker een aanrader.
Moab is een leuk plaatsje bestaande uit lodge's, hotels, eethuisjes, campings kortom een toeristisch stadje. Als je vroeger Moab binnen reed kon je op grote borden lezen dat “the Uranium Center of America" je als bezoeker verwelkomde. Nadat de mijnen in de jaren '80 sloten heeft men in Moab een drukke toeristeneconomie opgebouwd. (Lees hier verder)
Vanuit Moab kunnen binnen maximaal 1/2 dag twee National Parks, twee State Parks, twee Scenic Byways en een National Forest bezocht worden.
|
|
|
|
|
|
|
5e dag Dinosaur South trail
|
|
|
|
Wij starten deze reisdag liefs voor zonsopgang met de Arches National Park omdat dit de beste tijd voor een bezoek aan deze steenbogentuin is. Daarnaar verkennen wij de Dead horse point mesa scenic byway. In plaats van de US191 en de I-70 naar Grand Junction te volgen (112m/1.8u) rijden wij in richting noord- oost op de Rt-128 via deFisher Towers Recreation Area en de ghosttown Cisco op I-70 (Dinosaur Prehistoric byway). Voor Fruita kan men in richting Vernal het noord-oostelijke gedeelte van deze Dinosaur byway verkennen.
Bij de Dinosaur hills kan tijdens een stop een bezoek in het Fruita museum gebracht worden. Zijn animated full-sized and half-sized robotic dinosaurs en de earthquake simulator zijn een apart belevenis.
Verder gaat het op de historic Rim Rock Drive gaat dwaars door Colorado National Monument park met zijn ademberovende uitzichten naar Grand Junction.
|
|
|
|
6e dag Black Canyon - Leadville trail
|
|
|
|
Grand Junction staat bekend voor zijn “Art on the Corner” (Plastiken en Skulpturen ), de Botanical Garden en het Colorado Museum.
Maar Grand Junction is ook een goede vertrekpunt voor het in het westen gelegen Colorado National Monument en het in de oosten gelegen Grand Mesa.
In plaats rechtstreeks over de I-70 in richting Sileverthone te rijden (240m/4.0u) kan via de US 50 (255m/5.0) of via het Grand Mesa platau (290m/6.0uur) gereden worden.
Daarbij wordt en een van de steilste, donkerste en meest ruige canyons in Amerika,
de Black Canyon of the Gunnison National Park en via de route Top of the Rockies Scenic & Historic Byway het beroemde bergstadje Leadville op 300 meter hoogte bezocht.
|
|
|
|
7e dag Rocky Mountain Passage trail
Leadville -Silver Plume – Granby – RMNP- Cayenne
|
|
|
|
Vandag rijden wij door het alphine gebied van Leadville naar Silver Plume.
Dit is een goed onderhouden ghosttown met een onbevestigd hoofdstraat en vele winkels. De twee historische Minensteden, Georgetown en Silver Plume verbind de "Georgetown Loop Railroad", een spectaculaire traintrip.
Via de I-70 gaat het naar een kort bezoek aan Georgetown over de US 40 en door Arapaho National Forest naar Granby.
Wij passeren onderweg Winterpark en het "geweldige" Grand Lake waar wij via het Rocky Mountain National Park west gate de park binnen komen. Via het Kawuneeche Valley slingert de weg langs de talrijke rustplaatsen en uitgangspunten van de wandelwegen naar boven.
Naar de overgang in de Trail Ridge Road bereiken wij de hoogste autoweg in de VS met 12.183 feet (4.020m). Naar het passeren van het visitor center gaat het verder over de alpine straat met prachtige uitzichten naar beneden in het gebied van de horseshoe park. Via de beaver meadows vistor entrance kun de park verlaten en verder af dalen in de Estes Park. Via Loveland rijden wij verder op de IT-25 naar Cheyenne, een typische westerntown met speciale Flair. Daarbij passeren wij de staatsgrens met Wyoming . Sommige van jullie zullen het prettig vinden dat ook in deze state geen valhelm hoeft gedragen te worden .
|
|
|
|
8e dag Cayenne - FT.Laramie – Sturgis
|
|
|
|
Vandaag gaan we in twee etappes door de staat wyoming naar het noorden. Vanuit Chyenne gaat het op de I-25 en daarna op de binnenwegen naar het uit Film en TV bekennde Fort Laramie.
Fort Laramie is een van de belangrijkste bevestigde nederzettingen die langs de historische trekroutes. Het Fort was de laatste halte op de Oregon trail voordat pioniers de tocht over de bergen maakten.
Onze uiteindelijke halte voor vandaag is Sturgis in South Dakota Ook dit is een echt western stadje met brede wegen en oude stenen gebouwen. Sturgis is bekend van de jaarlijkse “bikerweek” en alles staat hier dan ook in het teken van de motorfiets.
Dit is het motormekka. Ieder jaar komen hier tijdens een week in augustus meer dan 500.000 motoren met hun berijders, vanuit de hele wereld
|
|
|
|
9e dag Sturgis, Black Hills, Mt. Rushmore, Custer State Park
|
|
|
|
Een dag om lekker door het “zwarte haart” van de VS, de Black Hills en zijn omgeving te crossen.(Overzicht kaart)
South Dakota heeft de toerist iets te bieden: Het Mount Rushmore en Crazy Horse Monument , de Black Hills en de Badlands . Maar ook de Wind Cave National Park is een bizar geval.
Terwijl Mount Rushmore de 4 bekendste presidenten laat zien is het vele malen grotere monument voor de herinnering en eerbetoon aan de indianen niet minder indrukwekkend. Na 50 jaar is het grootste gebeeldhouwde gezicht ter wereld af en is men nu bezig met het 22-verdiepingen hoge paardenhoofd.
Ook bezoeken wij de Black Hills National Park en de Custer State Park. Langs de lange, kronkelige Spearfish Canyon rijden wij naar het hoog in de bergen gelegen mijnwerkersdorpje Lead waar de Homestake Gold Mine ons zicht op de historie en het leven van de goudmijnwerker geeft.
Wij rijden verder door het prachtige landschap van de Black Hills naar het stadje Deadwood. Naast dit Zuid Dakota gokkerstadje met zijn 90 casinos is de Tatanka park gelegen. Dit park vertelt ons het verhaal van de buffel die met 30 miljoen in Noord Amerika leefde.
|
|
|
|
10e dag Sturgis - Rapid City - Badlands NP
|
|
|
|
Hoe verder wij over de snelweg I-90 vorderen, hoe vlakker het prairielandschap wordt. Naar circa 85 kilometer (53 mijl) gaan wij bij afrit 109 van de snelweg af en komen in de plaats Wall aan. Deze plaats dankt zijn naam eraan, dat het tegen de ruige verhoging van de Badlands ligt.
Wall is een kleine plaats met ongeveer 800 inwoners. Maar het is een toeristische trekpleister. Vanwege de Wall Drug Store komen jaarlijks er circa twee miljoen bezoekers. Ooit in 1931 begonnen als een kleine tweemans drogisterij is het nu uitgegroeid tot ’s Werelds Meest Bekende Drogisterij met de grootte van een compleet huizenblok.
In Wall bevindt zich bij afrit 110 van de I-90 The Museum Wounded Knee waar men van alles aan de weet kan komen over de veldslag die op 29 december 1890 bij de Wounded Knee Creek heeft plaatsgevonden.
Nadat wij de I-90 weer zijn opgegaan volgen wij deze tot afrit 131 en rijden highway 240 op naar het zuiden, in de richting van de noord-oost ingang van het Badlands National Park.
Het Badlands NP bestaat uit meerdere gebieden en wij bezoeken alleen het mooiste, en meest bekende, noordelijke deel. Wij volgen de 45 km lange Badlands Loop Road van oost naar west .
Wij blijven weg 240 volgen en verlaten bij de Pinnacles ingang/uitgang het park en rijden door het Buffalo Gap National Grassland terug naar Wall, waar wij de I-90 terug nemen naar Rapid City. (meer informatie)
|
|
|
|
11e dag Sturgis – Buffalo
|
|
|
|
We vervolgen onze rit naar Spearfish op de Interstate 90/US14 die met zijn 3.112,82 mijl de langste Interstate Highway in de VS is.
Ter hoogte van Sundance verlaten wij de Black Hills en crossen door de natuurschoonheid van de Sundance Mountain verder op de US14 langs de waterval Bridal Veil Falls en dan op de US 24 in de richting Devil's Tower.
Deze 264 meter hoge, groen-grijze rots is een grote klomp gestold vulkanisch magma, die 60 miljoen jaar geleden ontstaan is en er alleen in het landschschap staat doordat de omgeving weg erodeerde. Dat deze rots is voor de indianen een heilige plaats die op diverse wandelpaden verkend kan worden.
Langs het Keyhole park doorcrossen wij de Provincie van Campbell. Het centrum Gillette is bekend voor zijn reusachtige voorraad van ruwe olie en steenkool. Als de grote vlakte van het Powder River Basin in een meer glooiend, lieflijk groen en daarna in een steeds meer heuvelachtig landschap over gaat bereiken wij Buffallo.
|
|
|
|
12e dag Buffalo - Big Horn Mountains –Cody
|
|
|
|
Naar een korte verkenning van Buffalo verlaten wij de stad die ingangsport voor de Big Horn Mountains naar het westen is. Een kort bezoek aan het historisch interessante stadje Sheridan en dan verlaten wij in Ranchester de I-87. Op de US-14 rijden wij naar het plaatsje Dayton waar wij Bighorn Canyon National Forest bereiken. Deze plaats staat bekend voor de battle of tongue river die een van de vele mijlstenen in de uitroeiing van de indianen is. Meer bekend is het Little Big Horn Battlefield dat 60 mijl ten noorden ligt en een Nationaal Monument is.
Op de Bighorn senic bayway komen wij over haarspeldbochten boven de boomgrens uit en bereiken op 9.430 ft de pas. Daarnaar kunnen wij op de Bighorn senic byway. de route 14 of via de Medcine byway op de route 14A ons etappedoel Cody tegemoet te rijden. Laatstere route zou de mogelijkheid bieden om een bezoek aan het Bighorn Medicine Wheel te brengen.
Naast het beroemde Irma Hotel in Cody, dat genoemd is naar één van de dochters van Buffalo Bill, stemmen wij ons op de avond in deze wildweststad in bij een cowboygevecht.
|
|
|
|
13e dag Cody-upperloop-West Yellowstone
|
|
|
|
Deze ochtend zijn we weer vroeg uit de veren om het Buffalo Bill museum te bezoeken. Het is een heel mooi en groot museum dat eigelijk uit vijf kleinere musea bestaat. Je hebt er een over de flora en fauna van de omgeving van Cody een wapen museum, een indianen museum, een galerij en natuurlijk het Buffalo Bill museum.
Goed voorbereid door kennis over de historie en de natuur bereiken wij via de Buffalo Bill Cody Scenic Byway door het East Yellowstone Valley de oostingang van het Yellowstone National Park.
Een alternatieve route van Cody naar de Yellostone NP gaat over de Beartooth Scenic Hightway (69 mijl) of via de Chief Byway.
Tegen de clock in rijden wij der upperloop van het Yellowstone Park en passeren de park attracties. In West Yellowstone met zijn Grizzly and Wolf Discovery Center overnachten wij. In deze plaats is ook nog een IMAX grootbeeldfilmtheater, waar wij onder andere op ontdekkingsreis in beeld en geluid door het prachtige gebied van de
Yellowstone Park kunnen gaan.
|
|
|
|
14e dag West Yellowstone – Teton- Jackson
|
|
|
|
Vandaag rijden wij van de Westingang van het Yellowstone National Park naar Grants Village in het hart van de park. Hoogte punt is de Old Faithful Area.
Van Grants village en het visotor center rijden wij langs de Lewis Lake. Bij de Lewis Falls parkeren wij. Deze is net 9 meter hoog, maar wel breed en direct naast de weg te zien. Naar 22 mijl bereiken wij de zuidingang.
Wij volgen de westelijke route, de Grand Teton NP road en kunnen bij de mooie Jenny Lake een wandeling en boottocht maken.
Vanaf Grand Teton richting Jackson via de Wyoming Centennial Scenic BywayNaar zoveel natuur lijkt de moderne westernstadje Jackson erg toeristisch. Maar het is leuk stadje veel houtbouw en houten trottoirs. Perfect om te winkelen en van de vele eetgelegen- heden gebruik te maken.
|
|
|
|
15e dag Jackson omgeving
|
|
|
|
16e dag Jackson – Bear Lake -Logan - Nephi
|
|
|
Bij Freedom ga je via de 239 naar de 34. Je zit nu op de Pioneer Historic Byway.
Bij Soda Spring ga het verder op de 30, dit is de Oregon Trail-Bear Lake Scenic Byway.
Bij Montpellier ga je verder via de 89 naar Bear Lake waar in Garden city de liefhebber van raspberry shake aan hun trekken kunnen komen. Vervolgens gaan we nog een stukje op de 30 (Logan Canyon Scenic Byway) langs het mooie meer en draaien na ca. 12 mijl bij Laketown om en gaan dan bij Garden City op de 89 via de Logan Canyon Scenic Byway naar de universiteitsstad Logan.
Van daar gaat het via de grote steden Ogden en Salt Lake City. Als de resterende tijd het toestaat cruisen wij nog via een ommetje van 16 mijlen over de Nebo Loop Scenic Byway te voordat wij in Nephi overnachten.
|
|
|
17e dag Nephi – Salt Lake City – US24& US12 – Buur trail - Bryce
|
|
|
|
Deze dag brengt ons over de spectaculaire US 24 en US 12 de Highway 12 All American Road naar Boulder en verder over een 124 mile route door de ongerepte zandsteen natuur van Capitol Reef National Parks naar Bryce Canyon.
Is de Scenic Byway 12 al een aanrader dan is de Buur trail als klap op de vuurpijl een absoluut must. Nauwelijks onder motorrijder bekend gaat de Burr Trail over 67,4 mijl van Boulder naar Bullfrog aan Lake Powell. Maar omdat alleen 31,2 mijlen tot aan de Reef NP geasfalteerd zijn kan men alleen van 2.8uur (heen&terug) reis genieten. Daarna gaat het de kleurzonsondergang in de Bryce National Park tegemoet.
Zijn kleuren dankt Bryce Canyon aan een laag zandsteen waar verschillende soorten mineralen in zitten. Het is een laag in de grond die hier aan de oppervlakte komt, door erosie van wind en water is het zachte losse zand weggespoeld en bleven de hardere lagen in de vorm van zuilen ( hoodoos ) staan. Het park, een plateau, ligt op zo'n 3000 meter hoogte.
De rotsen werden tussen 144 en 63 miljoen jaar geleden gevormd door het steeds weer aanvallende en terugtrekkende zeewater (!) dat toen nog tot dit gebied reikte. De rode rotsen, "hoodoos" genaamd, werden tussen 66 en 40 miljoen jaar geleden gevormd toen de hoogste gedeelten van het gebied erodeerden en verschillende sedimenten op de bodem van riviertjes en meertjes werden afgezet. Bryce National Park staat ook bekend voor zijn kleurrijke zonsondergangen.
|
|
|
|
18e dag Bryce–Zion NP– Las Vegas
|
|
|
|
Door het Bryce National Park loopt een 16 mile lange verharde doodlopende weg..Voor kaart klik hier Een aanrader is de Navajo Loop Trail. Een wandeling die bij Sunset point begint , waar je twee kanten uit kunt, wij adviseren rechts te gaan.
Bij Farview point kun je ook de naburige plateaus zien tot zelfs de Grand Canyon North Rim. Bij Rainbow Point kun je eveneens van een spectaculair uitzicht genieten. Door de heldere lucht kun op zeer heldere dagen tot in New Mexico...meer dan 200 mijlen ver zien.
Wat Bryce zo bijzonder maakt zijn de kleuren die onwerkelijk lijken tegen de strak blauwe lucht, de markante vormen, elk met een of andere gelijkenis, en de rust die het landschap uitstraalt ondanks de duizenden bezoekers die het park dagelijks bezoeken.
Op weg naar Las Vegas wordt onderweg nog een pauze ingelast in de Zion NP.
Het belangrijkste kenmerk van de prachtige Zion National Park, en tevens de voornaamste trekpleister, is Zion Canyon. Een 24 km lange en 800 meter diepe groot ravijn met zijkloven, rijke vegetatie, steile rotswanden van de Virgin River. In Zion NP zijn ruim 800 plantensoorten te vinden evenals 380 verschillende diersoorten (waaronder 75 soorten zoogdieren, 271 vogels, 32 reptielen en amfibieën en 8 soorten vis. Petri Heil! Het gebied dat nu Zion NP omvat is al ruim 250 miljoen jaar oud, toen enorme Vulkaanuitbarstingen het gebied begonnen te vormen. Het overgrote deel van de rotsformaties kan men zien door de Zion Scenic Drive te volgen. Een prachtige rit door Zion canyon is dan een feit.
Behalve de Kolob Canyons bestaat Zion uit twee gedeelten. Zion Canyon, langs de Virgin River is het meest toegankelijke stuk en dan ook het drukste. Maar hier geldt hetzelfde als in Yosemite: de vallei zelf is maar een klein deel van het park. Weinig bezoekers nemen de moeite om naar het noordwestelijke deel van Zion te gaan, waar de zijcanyons van het Kolob Plateau het beeld bepalen.
Als er nog voldoende tijd is dan is het aanbevelenswaard door een ommetje nog naar het Vally of Fire te rijden voordat men het Lichtmeer van Las Vegas indeuikt.
Van Overton Beach. rijdt men in richting zuiden naar het Valley of Fire. Van hier kan men direct via de I-15 naar Las vegas rijden of terug en dan door de Lake Mead National Recreation Area naar de “Gamblingtown” rijden.
Wat opvalt is een beige band rondom Lake Mead op de bruine rotsen op een hoogte van ca. 2 meter boven het waterniveau. Een duidelijk teken dat het meer water verliest. Lake Mead is in de daad bijnaar veertig procent van zijn water kwijt geraakt. Door de zinkende waterspiegel zijn er zeven havens aan de Lake Mead gesloten en een groot aantal steigers is niet meer te gebruiken.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Las Vegas is een stad van de superlatieven die alle categorieën sprengt ook die van de waterverbruik.
1940 woonden er rond 8400 mensen, heden zijn het twee miljoen inwoners. Deze stad is de snel groeiende in de VS en krijgt jaarlijks meer bezoekers dan bv. Mekka.
Hoewel Las Vegas voorafgaand aan 1950 van welke menselijke activiteit verstoken scheen, zijn de wortels van “sin city” dieper dan de verschijningen voorstellen.
Het einde van de grote Depressie bracht een toevloed van mensen als in 1931 de bouw van Hoover Dam begon. Duizenden werkloze mannen kwamen werk zoekend en toen Nevada het gokken legaliseerde om de omkoperij te verminderen, begon de boom in Las Vegas.
|
|
|
|
19e dag Las Vegas en omgeving - Hoover Dam
|
|
|
|
De dag kan gebruikt worden om de omgeving van Vegas te verkennen. Een gelievd doel is de Hoover Dam, die 48 kilometer ten zuidoosten van Las Vegas ligt – is vernoemd naar Herbert Hoover die een sleutelrol speelde bij de bouw van de dam. Deze werd in 1935 geopend door president Franklin D. Roosevelt. De stuwdam is 221.4m hoog, 379m breed en kostte 165 miljoen dollar. Hij werd gebouwd om controle te krijgen over het waterpeil, voor irrigatie van het land en om elektriciteit op te wekken. Het stuwmeer dat ontstaan is door de dam, Lake Mead, is 640 km2 groot. De Colorado komt, via de Grand Canyon, uit in het meer en loopt vervolgens weer verder.
Aan de Hoover Dam hebben vanaf 1931 tot 1935 continue 5000 man gewerkt om dit technisch hoogstandje als pronkstuk van Art Deco te bouwen.In het weekend gingen de meeste werknemers hun zuur verdiende geld uitgeven in de kleine stad LasVegas. Ten tijde van de Grote Depressie werden constructietunnels niet geventileerd hetgeen ten gevolge had dat tijdens de aanleg ruim 100 bouwvakkers om kwamen bij de aanleg van de omleidingtunnels en de dam zelf. Niet alleen werklieden, maar ook veel van hun vrouwen en kinderen kwamen om in de verzengende hitte, die hand in hand ging met de slechte hygiënische omstandigheden waarmee ze te kampen hadden in de vieze tentenkampen zoals Ragtown die later plaats maakte voor Boulder City.
Op dit moment is men bezig met de bouw van de op en af ritten van de brug die naast de dam wordt gebouwd om de dam te verlossen van de enorme verkeersdrukte. Eind 2004 is gestart met de bouw van de brug. Als alles volgens schema verloopt wordt de brug en de weg juni 2008 geopend worden.
|
|
|
|
20e dag Las Vegas–Mojave NP–Palm Springs
|
|
|
|
Als er een tweede nacht in Las Vegas doorgebracht wordt dan kan de alternatieve route door het Death Valley niet gereden worden. Maar in plaats daarvan is de route rond om (213 mijl/4.6 uur) of dwaars door de Mojave woestijn (300mijl/6.0uur), het Mojave National Preserve aan te bevelen.
In de Mojave woestijn valt jaarlijks minder dan 150 mm neerslag maar er is bijna altijd wind en daarom heeft men bij Tehachapi Pass een groot windmolenpark gebouwd om elektriciteit op te wekken. Voor een kaart klik hier!
Populaire toeristische attracties zijn de, bijna 41 meter hoge thermometer nabij het plaatsje Baker waarop de hoogste temperatuur in de regio is gemeten en de Kelso Dunes.
Via de US-15 bereikt men de Cima roead door die via Kelso en Cima de meeste toeristen het Mojave National Preserve doorkruizen. De eerste attractie is de Cima Dome, een bijna perfect gevormde ronde granieten heuvel. Van oorsprong vulkanisch steekt hij bijna 450 meter boven de woestijnomgeving uit. De hellingen zijn met de wereld grootste en dicht bij elkaar staande Joshua Tree bomen begroeit.
In de Mojavewoestijn staan een aantal “ghost towns”, spookstadjes. Bekend zijn onder andere de stadjes Calico (bij Barstow,I-15) en Kelso dat op de route ligt.
Bekend is de Mojave Wüste ook door de US Airforce, die op Edwards Air Force Base hun vliegtuigen test en waar ook de shuttles van de NASA soms landen.Ook is langs de I-58 een grote afstelplaats voor vliegtuigen.
Om een van de grotere attrakties van de Mojave, de Kewlso Dunes te zien moet men op de Kelbaker Road ca. 14 mijlen naar het noorden rijden en dan op een verharde piste 3 mijlen naar het westen. Vanaf de restplaats is men naar een wandeling van ca. 2,5 mijlen op de top van de Kewlso Dunes en kan van een grandioze uitzicht genieten. Misschien hoor je dan ook de Dunes zingen. Als de zand aan het schuiven is dan klinkt dat zo!!.
Terug naar het oosten en dan verder in richting zuiden naar de I-40. Verder gaat het in richting Amboy en dan op de US-62 door Twentynine Palms naar Palm Springs.
Attentie: in de Mojave National Preserve zijn geen tankstations, waterreservoirs of telefoons. Tanken kun je in Ludlow en Fenner aan de I-40, in Baker en Halloran Summit aan de I-15 of in Primm en Searchlight, Nevada. Motels zijn er aleen buiten de Npin Barstow, Nipton, Needels en Baker, allemal Californie en in Primm, Nevada.
Als men voor de route rond de Mojave woestijnvia de I-15 en US-247 kiest dan is er nog tijd om het gerestaureerde spookstadje Calico te bezoeken.
|
|
|
|
|
|
|
Alternatieve route Las Vegas – Death Valley –
dag 19/20: Ridgecrest – Calico - Palm Springs
|
|
|
|
Als er geen hele dag in Las Vegas doorgebracht zou worden dan kan als alternatieve route door het Death Valley gereden worden en een bezoek in de ghosttown Calico bij Barstow ebracht worden.
De dagtocht gaat in richting Death-Valley-Nationalpark. Deze liegt in de Mojave-woestijn in het oosten van de Sierra Nevada. De laagste punt van het dal is „Devils Golf Course“ bij Badwater met 85,5 meter onder zeeniveau en maar 135 weg kilometer van de Mount Whitney met zijn 4.418 meter hoogte verwijdert.
Onderweg is het de moeite waard om bij de vele bezienswaardigheden zoals artists plate, badwater, Date’s view, Devil’s golf course, Mushroom Rock en Zabriskie Point. met zijn bizarre erosielandschap etc. te stoppen. Het „Hotel California“, bekend door de song van de „Eagles“
Op 15.8.2004 gebeurde het onvoorstelbare – een flinke regenbui verwoeste delen van de highway in het bijzonder bij furnace creek. De overnachting is in Ridgecrest geplant.
In de ochtend gaat het dan verder op de US 395 in richting zuiden naar Barstow. Daar wordt een bezoek aan het spookstadje Calico gebracht. Het gerestaureerde spookstadje Calico is nu een van de meest bezochte steden in de staat van Californië. Einde 1900 hebben in Calico zo’n 5.000 mensen gewoond en naar goud en silver in de omgeving gezocht. In de jaren 50 is de inmiddels verlaten plaats gerestaureerd en in een themapark met mijnrondleidingen, goudwassen, theater en treintochten verandert.
Deze oude zilveren mijnbouwstad leeft als één van de weinig originele mijnbouwkampen van het Oude Westen. Het heeft nog overvloed van zilveren erts in zijn mijnen maar de kosten om het eruit te halen overschrijden nu zijn waarde.
Wij nemen de weg terug richting zuiden naar Barstow die gevestigd is bij de verbinding van 3 belangrijke wegen 15, 40 en 58. Het was een bezig spoorcentrum en een bestemming voor immigranten die langs de Route 66 reisden. De moderne en historische faciliteiten bevinden zich nog langs de hoofdstraat van Barstow, de originele Route 66. Daarna gaat het op CA-247 in richting Palm Springs.
|
|
|
|
|
|
|
21e dag PS-LA terugreis, aankomst 22. dag
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Naar boven
|
|
